استئوتومی انتهای فوقانی ران برای درمان استئوآرتریت مفصل ران

نویسندگان

مسعود نوروزی

masood nourouzi

چکیده

در طی 20 سال گذشته استئوتومی انتهای فوقانی ران به فراموشی سپرده شد چرا که بسیاری از جراحان ارتوپد بر   این عقیده اند که تعویض کامل مفصل ران تنها راه درمان یک آرتریت مفصل ران می باشد.   معایب ذکر شده برای استئوتومی انتهای فوقانی ران شامل عدم اطمینان از نتیجه عمل، توانبخشی طولانی بعد از   عمل-بهبود اندک در حرکات مفصل و به عقیده برخی از مولفین دشوار بودن انجام عمل تعویض کامل مفصل ران بعدی   نیز می باشد. با این حال با توجه به عوارض دراز مدت تعویض کامل مفصل ران با سیمان در جوانان و نیز در برخی از   بیماران پیر باید مجددا به استئوتومی التهاب فوقانی ران فکر کرد، چه انجام این عمل در هر دو گروه از این بیماران درد   را بخوبی تخفیف می دهد.   کاربرد استئوتومی وقتی است که بیمار همکاری لازم را داشته باشد و نیز مفصل ران دارای حرکات مفصلی قابل   و(50-30درجه) (add) قبول باشد. اگر در زیر بیهوشی عمومی حرکات پاسیو مفصل ران کمتر از 15 درجه ادکسیون   فلکسیون باشد معمولا استئوتومی کاربرد ندارد زیرا خطر آنکیلوز بعدی مفصل وجود دارد و در این موارد باید به بیمار   خاطر نشان نمود که عمل جراحی به تعویض کامل مفصل منتهی می شود. استئوتومی بندرت دامنه حرکات مفصلی را   افزایش می دهد و بنابراین در بیمارانی که دامنه حرکات مفصلی آنها محدود است کاربرد ندارد. اهداف اصلی استئوتومی   عبارتست از :   1-از بین رفتن یا کاهش درد   2-کاهش فشار وارده به مفصل   weight - bearing 3-حفظ شکل افقی سطح   کمتر یا بیشتر از حد w-b این اهداف از طریق انجام یک استئوتومی انتهای فوقانی ران بدست می آید اما اگر سطح   معمول افقی شود نیاز به یک استئوتومی تکمیلی لگن یا استابولوم نیز پیدا نخواهد کرد.   در استئوآرتریت پیشرفته سوپرلاترال نیاز است. در استئوآرتریت مدیال مفصل ران یک والگوس استئوتومی   زمانی که سر فمور هنوز کروی است کاریرد دارد ولی واروس استئوتومی در استئوآرتریت مدیال کاربرد ندارد. زیرا   سطح افقی نیروها را افزایش می دهد و با افزایش عدم تعادل نیروها همراه است.   یک واروس استئوتومی نیروهای عمودی وارده به مفصل ران را کاهش داده و concentric در استئوآرتریت نوع   آن را بهبود می بخشد.   والگوس استئوتومی محور مکانیکی مفصل ران را به لاترال برده بطوری که سبب عبور این محور از کمپارتمان لاترال   زانو می شود، لذا برای جبران این اثر باید شفت فمور را در حین استئوتومی به لاترال جابجا کرد. اما واروس استئوتومی   اثر معکوس داشته و جابجایی معکوس نیز احتیاج دارد.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

اندازه‌گیری زاویه‌ انتهای فوقانی استخوان ران و مقایسه آن در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی مفصل ران

 In this survey upper end angles of femur (N/S & antiversion) on 1032 Normal and CDH cases, aged between Birth to 76 years old, were meagered. Simple A/P X-rays were used to sign on them by marking on axis of head and Neack also on body axis of femur.  The angle between two axes were measured by roller and goniometer. The results of linear regression and multivariation are analysed by paired t-...

متن کامل

والگوس استئوتومی برای درمان جوش نخوردن شکستگی گردن استخوان ران

Non:::union::: of femoral neck fracture in young patients is still a big problem, specially in developing countries. Between 1980 and 1998 we performed 27 cases of valgusizing osteotomy to fix non:::union::: of femoral neck fracture on patient of 17 to 74 years old with an average of 45 years. Majority of the patients had displaced fracture of femoral neck and had under gone surgery but most we...

متن کامل

والگوس استئوتومی برای درمان جوش نخوردن شکستگی گردن استخوان ران

جوش نخوردن شکستگی گردن استخوان ران در گروههای مختلف سنی در کشورهای در حال توسعه یکی از مسائل بغرنج در ارتوپدی است.   علیرغم پیشرفت های قابل ملاحظه در تکنیکهای جراحی و وسایلی که برای ثابت کردن شکستگی گردن استخوان ران بکار می رود هنوز حدود 3/1 از شکستگی های گردن استخوان ران که با جابجائی همراه می باشند دچار عارضه جوش نخوردن می گردند.   روش های مختلفی که برای درمان این عارضه بکار می رود عبارتند از...

متن کامل

اندازه گیری زاویه انتهای فوقانی استخوان ران و مقایسه آن در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی مفصل ران

در این پژوهش زوایای گردن و تنه ( neck/shaft,n/s ) آنتی ورشن ( antiversion ) استخوان ران در 1032 فرد سالم و مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران ( congenital dislocation of hip,cdh ) در فاصله سنی بدو تولد تا 76 سال بررسی شد. در این مطالعه با استفاده از کلیشه ساده قدامی ـ خلفی لگن و رسم محور تنه، سر و گردن استخوان ران، زاویه بین دو محور اندازه گیری شد. جهت بدست آوردن زاویه آنتی ورشن از روش محوری ( ...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
مجله علوم پزشکی رازی

جلد ۶، شماره ۱، صفحات ۴۵-۵۷

کلمات کلیدی

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023